دلنوشته هم آغوش خاک

دلنوشته هم آغوش خاک

آن شب که رویا هم آغوش امید بود
عشق در جان و تن سرو عظیم بود

آن شب که خدا، قاضی شد و خواست
حکم به جنگ و خون این ساده دلان داد

خورشید به پا خاست و زمین گرم شد
جوی خون عشق بر آن رنگ گرفت

سرو بلند قامت از این ننگ خروشید
کاین خاک به تاراج نباید برفت

عشق شعله کشید و تیر نفیر سر داد
سینه ی دژخیم را ز هم گسست و برید

خاک به آغوش کشید دلیران را
این خدایی شدگان شهید را

زمین خون داد، جان داد، سرو داد
کز دل دشمن رهایی بیافت

#سپیده_صوافی